منیزیم یکی از فراوانترین مواد معدنی در بدن است و برای صدها فرآیند از جمله بهبود سیستم عصبی، تجزیه مواد غذایی به ریزمغذی ها، عملکرد عضله از جمله عضله قلب، حفظ تعادل الکترولیت ها، استحکام استخوانها و دندانها و تقسیم سلولی مورد نیاز است.
این مینرال برای بسیاری از آنزیم های بدن مفید است که برخی از آنها وظیفه تبدیل مواد غذایی به انرژی را بر عهده دارند. این ماده معدنی برای شل شدن و رفع گرفتگی عضلات از جمله عضلات قلب لازم است و به عنوان یک مسدود کننده طبیعی برای کلسیم عمل می کند که باعث انقباضات عضلانی می شود.
فواید منیزیم برای بدن
استحکام استخوان ها
منیزیم نقشی اساسی در رشد ساختار استخوان ها دارد. کمبود آن با تراکم کم استخوان مرتبط است. این موضوع می تواند فرد را در معرض خطر از بین رفتن استخوان و پوکی استخوان قرار دهد.
کمک به کاهش فشار خون
فشار خون بالا می تواند خطر حملات قلبی و مغزی را افزایش می دهد. این ماده معدنی به کاهش فشار خون و بهبود جریان خون کمک می کند. چرا که به بدن کمک می کند تا ترکیبی شبه هورمون به نام پروستاسیکلین آزاد کند. پروستاسیکلین باعث کاهش فشار در دیواره رگ های خونی می شود.
کمک به کنترل قند خون
منیزیم برای تبدیل غذایی که می خوریم به انرژی مورد نیاز است که به آن نقش مهمی در کنترل سطح قند خون می دهد. وقتی کربوهیدرات هایی مانند نان، غلات و شکر می خوریم، لوزالمعده باید انسولین آزاد کند تا سلول ها بتوانند گلوکز را برای انرژی جذب کنند. اگر این مینرال کافی نباشد، سلول ها در استفاده از انسولین کم اثر شده و باعث افت سطح قند خون می شوند. این موضوع می تواند احساس گرسنگی، خستگی، لرزش، گیجی، ضعف و حالت تهوع ایجاد کند و حتی اگر بدن مانع تولید انسولین شود، می تواند منجر به دیابت شود.
مقابله با علائم سندرم پیش از قاعدگی
بدخلقی موقتی، اضطراب و ادم از رایج ترین علائم PMS است. در یک مطالعه دیده شده که مکمل منیزیم و ویتامین B6 به طور قابل توجهی این علائم را بهبود می بخشد. کمبود این ماده معدنی با افسردگی ارتباط دارد. تصور می شود که این ماده در حفظ انتقال دهنده های عصبی در مغز نقش دارد که به بهبود روحیه کمک می کند.
تنظیم ساعت بدن
حفظ یک ریتم شبانه روزی سالم (تغییرات جسمی، ذهنی و رفتاری در یک چرخه روزانه) مهم است. منیزیم چرخه طبیعی روز و شب را کنترل می کند. تحقیقات دانشمندان نشان می دهد که غلظت این ماده معدنی در انواع سلول ها طی یک چرخه 24 ساعته افزایش و کاهش می یابد و بر ساعتهای داخلی سلول تأثیر می گذارد.
